روش های ائمه (ع) در آموزش تفسیر قرآن کریم

پس از رحلت پیامبر اکرم (ص)، امام علی(ع) و پس از وی دیگر ائمه اهل بیت(ع) به حفظ، احیا و آموزش سنّت              نبوی، که همان تفسیر و تبیین و تعلیم قرآن کریم و تبلیغ معارف و احکام آن بود، همّت گماردند و در این باره        اقدامات لازم را انجام دادند که پاره ای از مهمترین آنها عبارت است از: دعوت و فراخوان عمومی برای پرسش از            تفسیر قرآن؛ که طی آن از همه ی مردم دعوت شد تا از امام(ع) در باره ی تفسیر قرآن پرسش کنند، برگزاری جلسات آموزش قرآن و تفسیر؛ که وقت معیّنی داشت و مردم نزد امام علی(ع) گرد می آمدند و ایشان فقه و قرآن           به آنان می آموخت. این روش توسط دیگر امامان معصوم (ع) بخصوص امام باقر و امام صادق(ع) نیز در قالب مجالس عمومی و خصوصی استمرار یافت، پاسخ گویی روشنگرانه به سؤالات؛ در پی اعلان عمومی ائمه ی    اهل بیت(ع) برای پرسش در باره ی معانی قرآن و معارف و احکام آن، عدّه ی زیادی به ائمه ی اهل بیت(ع) روی آوردند و به طرح سؤالات خود نزد ایشان پرداختند. بخش زیادی از روایات اهل بیت(ع) به پاسخ سؤال                 پرسش کنندگان اختصاص یافته است.تربیت شاگردان مفسّر و دانشمنددر حوزه های مختلف تفسیر معارف و                احکام قرآن، اقدام دیگر ائمه(ع) بود. برخی از آنان به عنوان مفسّر شهرت دارند. برخی نیز روایات تفسیری قابل     توجّهی از ائمه(ع) اهل بیت(ع) روایت کرده اند. وجه دیگری از سیره ی امامان(ع) در آموزش تفسیر نبوی، بیان               مبانی تفسیر صحیح است. به این ترتیب ائمه(ع) یک نظام آموزشی جامع و تأثیرگذار پی ریزی کردند که حاصل       آن حفظ اسلام در میان بحران های متعدّد اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و رساندن آن به نسل های بعدی بوده                است. این نظام آموزشی می تواند امروز نیز مورد بهره برداری قرار گیرد.